Nasze wakacje. Wyczekane, wytęsknione, w końcu są!
W tym roku postanowiliśmy spędzić je na północy Francji. Jako środek transportu wybraliśmy samochód. Jest to praktyczna i wygodna opcja. Można zabrać tyle bagażu, ile chcemy, bez żadnych ograniczeń. Co lubię bardzo. Można się zatrzymać, gdzie się chce i kiedy ma się ochotę. Więcej ubrań, co w naszym przypadku okazało się zbawienne, bo różnica temperatur między Polską a Francją wyniosła 15 stopni. Więcej zabawek i prezenty dla oczekującej nas rodziny.

Z Krakowa do Wimereux jest około 1400 km. Podróż rozłożyła się nam na 2 dni. Z Krakowa wyjechaliśmy w środę po południu i już po 4 godzinach korzystaliśmy z uroków pięknego ogrodu dziadka Andrzeja i babci Miry. Amelka oszalała. Biegała po ogrodzie z ukochanym dziadkiem po późnego wieczora, grała w piłkę z Fioną - psem, wcinała truskawki i poziomki, a my cieszyliśmy się jej szczęściem. 400 km za nami. Relaks i mnóstwo radości.

Drugi dzień - długa podróż. 1000 km do pokonania. 10 godzin jazdy i 2 godziny krótkich postojów. Udało nam się pokonać dystans planowo, bez większych problemów. Amelka dała radę. Troszkę marudziła i miała problem z zaśnięciem w samochodzie. Mamusia musiała się trochę ponaginac, żeby przytulić córcię przez ograniczenia fotelika, ale koniec końców nawet tata wylądował z tyłu i zabawiał cudnie Amelkę, w czasie kiedy mama Lenka próbowała dotrzeć do celu, z kierownicą w dłoni.
Dotarliśmy na miesce o godzinie 20, więc Amelka miała jeszcze sporo czasu na zabawę i ogarnięcie nowego miejsca i nowej sytuacji. Babcia Coucou, Dziadek Pascal, pies Aida, nowy dom, nowy rower od babci i konik na biegunach, który kiedyś należał do tatusia. Generalnie mnóstwo emocji, mnóstwo nowości i trochę stresu, bo przecież Amelka bardzo urosła, od czasu, kiedy ostatnio widziała dziadków we Francji. Uwielbiam reakcje dzieci w takich sytuacjach. Sa takie szczere i zabawne. Po prostu boskie.

Pogoda nie ukrywam mogłaby być ciut lepsza. Wskoczyliśmy z 30 stopni w Polsce w 13 stopni we Francji. Duży szok i trochę smutno, że w środku lata jest taka niska temperatura. No i moje i Amelki letnie sukienki, kapelusze i stroje kąpielowe - cóż,chyba tym razem przeleżą w walizce. Ale za to, te widoki. Morze, klify, cudny nadmorski kurort i ten francuski klimat. Boskie. Zobaczcie sami krótką fotorelację. Pewnie się nie powstrzymam i napiszę wiecej na dniach, bo tyle tu uroczych rzeczy, że nie sposób się nimi nie podzielić.


Szaleństwa z Fioną i Dziadkiem.


Piękny ogród Dziadka Andrzeja i babci Miry.


Witamy Wimereux


Wimereux - promenada.


Wimereux - plaża.


Nadmorskie krajobrazy.


Piękne widoki.


Morze i setki paralotni.