Bardzo ładnie powiedziane - wydaje mi się, że mamy często boją się, że jeśli nie będą cały czas zajmować się dzieckiem (tzn. przeszkadzać mu) to może będą złymi mamami?

Myślę, że masz rację! Mamom może się wydawać, że jeśli nie bawią się z dzieckiem cały czas to w jakiś sposób je zaniedbują.
Według mnie to wielka sztuka pogodzić bliskość, czułość i czas poświęcany maluszkowi z zaufaniem, brakiem lęku i pewnością co do tego, że dziecko potrzebuje czasem odrobiny samotnosci, nudy, spokoju i wolności.

Podoba mi się :) Jak na razie, Mały zaczyna coś co mnie przypomina zabawę. Powyższe słowa wezmę sobie jednak do serca. Swoją drogą, jak patrzę na moje dzieciństwo to chyba dość często "dawano mi spokój". Z 2 braćmi - jednym starszym 9 a drugim 6 lat, zwykle lądowałam z zabawą sama. Efekt - główka pracowała i wymyślała TAAAKIE historie. :)

Muszę sięgnąć po tą książkę.. dużo o niej słyszałam....
A co do wolności, swobody,to rzeczywiście dajemy jej za mało dziecku ....za bardzo zabawiamy, umilamy czas, a przecież dziecko musi nauczyć się gospodarować czasem.....

W jakimś sensie nie dając dziecku nic - dajemy mu tak wiele!

Ten komentarz został usunięty przez autora.

Bardzo lubię czytać Pani bloga - podoba mi się zwracanie uwagi przez Panią na szacunek wobec dziecka i jego potrzeb. Tak samo zresztą, jak Pani jestem mamą i psychologiem. :)

Z ciekawości sięgnęłam więc po książkę. Jestem co prawda dopiero na 85. stronie, jednak do tej pory już wiele rzeczy mnie zaniepokoiło. Nie wypowiem się na temat całej książki (ponieważ nie wiem, co będzie na dalszych stronach), a jedynie na temat tej części, z którą się już zapoznałam.

Nie podoba mi się, że w kolejnym bestsellerze zaleca się zostawianie dziecka, aby się wypłakało (i nie przytulanie go, nie branie na ręce). Wiem, że jest to opisane jako ostateczność, jeśli rodzicom nie udało się "nauczyć" dziecka przesypiać całą noc do czwartego miesiąca życia. Jednakże zarówno cztero-, jak i sześcio-, czy nawet ośmiomiesięczne niemowlęta nie powinny być zostawiane kiedy płaczą. Wydzielający się w takiej sytuacji kortyzol (w dużych ilościach!) zalewa wręcz i ciało i mózg niemowlaka. Jeśli wielokrotnie zostawia się płaczące dziecko samo, ta nadmierna ilość kortyzolu może nawet uszkodzić rozwijający się mózg dziecka. Ponadto dziecko zostawiane, aby się wypłakało, przestaje ufać swoim rodzicom, ponieważ nie ma ich wtedy, kiedy najbardziej ich potrzebuje. Więź między dzieckiem a opiekunem również cierpi.

W książce poruszona została również kwestia jedzenia - wydaje mi się dziwne, aby takie maleństwa mogły bez problemu wytrzymać całą noc bez jedzenia, a następnie jadły o wyznaczonych godzinach. To smutne, że ludzie tak bardzo odłączyli się od tego, co najbardziej naturalne. W przyrodzie nie zostawia się potomstwa samego, ponieważ wiąże się to ze zbyt dużym ryzykiem. Tak samo nie karmi się go o określonych porach, tylko wtedy, kiedy jest głodne. I jasne, że my, jako ludzie, wypracowaliśmy zasady życia w społeczeństwie i są one po to, aby żyło nam się łatwiej i przyjemniej. Jednakże pierwszy rok życia dziecka jest tak kluczowym etapem w rozwoju człowieka, że czasami warto odpuścić i zapomnieć, że mamy XXI wiek, a po prostu podążać za wrodzoną, być może zwierzęcą wręcz intuicją. :)

Mam cichą nadzieję, że te fragmenty również i Pani nie przypadły do gustu i to między innymi o nich planuje Pani wspomnieć w swoim artykule. ;)

Serdecznie pozdrawiam
Maria

Witam:) Słyszałąm coś o tej książce, ale teraz na pewno ją kupię:)
masz rację, rodzice nie pozwalając dziecku na rozwinięcie wyobraźni, jednocześnie zabijają w nim chęć podejmowania inicjatywy. A to przekłada się na późniejsze życie. Czytałam kiedyś książkę, której japońska autorka na podstawie włąsnych doświadczeń porównuje styl wychowania z jej kraju z amerykańskim. Niestety nie pamietam tytułu,ale pewnie czytałaś. Pozdrawiam serdecznie:)

Polecam film BOBASY...
Czworo dzieci od narodzin do późnego niemowlęctwa.
W czterech społeczeństwach.
Malec z Mongolii, Namibi, Japonii, Ameryki.
Różne kultury & kolory skóry i tylko jedno wspólne-jezyk, którym maluchy sie posługują a mianowicie GAWORZENIE...
Piękny i prosty przekaz dla mam.
Czasem nie mamy prawie nic ale nasza miłość wystarcza za wszystko a dziecko umie cieszyć się z każdej najprostszej rzeczy-trzeba tylko umieć mu ją pokazać w odpowiedni sposób.

Czytałam i przyznaję, że książka wywarła duży wpływ i bardzo podobało mi się jej podejście. Zdecydowanie zgadzam się z tym co piszesz i sama wcielam w życie jej zasady.

W tym temacie polecam również książkę Carl Honore "Pod presją. Dajmy dzieciom święty spokój" :)